My blog

Ik zat donderdagavond in de Schouwburg voor de genomineerde bedrijven waarvan ik LeasePlan, Cees Okkerse (en Schop) goed ken. Grundfos is mij ook bekend en ik wandel of fiets er zo nu en dan langs; zij zitten in een prachtig pand. Grundfos won en is een fantastisch mooi bedrijf, maar net dit jaar hadden zij niet moeten winnen. Want LeasePlan zou een meer terechte keuze geweest zijn. LeasePlan is begonnen in 1963, bestaat dus 50 jaar en kwam in 1983 naar Almere, ook precies 30 jaar geleden. Almere bestaat dit jaar ook 30 jaar. LeasePlan was een pionier in Almere Stad. De Rijksdienst kwam hen elk jaar vertellen dat zij nog jaren achtereen op die zandvlakte in hun eentje zouden blijven zitten. Dat bleek ook te kloppen, maar Leaseplan bleef in Almere-Stad, want zij hadden daarvoor gekozen. Almere heeft altijd gebruik gemaakt van LeasePlan als voorbeeldbedrijf voor bedrijfsbezoeken, met uitnodigingen enz. Het bedrijf heeft voor Almere veel betekend voor de werkgelegenheid, direct en indirect en voor de provincie via de opcenten van de MRB. Ook de uitzendbureaus hebben door de jaren heen heel wat Almeerders kunnen plaatsen bij het snel groeiende LeasePlan.

Zonder iets af te doen aan Grundfos, zou ik meer waarde gehecht hebben aan de continuïteit van het bedrijf Leaseplan in Almere en het belang van hen voor de stad Almere en de inwoners door de tijd heen. Het zit bijna in de genen van Almere om voor iets nieuws te kiezen en voorbij te gaan aan wat er in de stad is en dat te koesteren. Jammer, Leaseplan had het verdiend!

Met dank aan NRC Handelsblad
15 december 2013, 13:23

Gemeente Amsterdam maakte al een rekenmisser, en is nu wel heel positief
door Anouk van Kampen

De gemeente Amsterdam ziet de toekomst positief in. Vrijdag liet ze nog weten per ongeluk aan negenduizend Amsterdammers een veel te hoge woonkostenbijdrage te hebben uitgekeerd door een foutje met komma’s, punten en nullen. Amsterdammers kregen bijvoorbeeld in plaats van 155 euro 15.500 bijgeschreven, of zelfs 30.000: volgens Het Parool werd in totaal 188 miljoen euro uitgekeerd.

Nu stelt de gemeente dit grote verlies gelukkig bij. Volgens hun website, waar diezelfde vrijdag de definitieve begroting op werd geplaatst, zal de gemeente in 2014 bijna 6 biljoen euro aan inkomsten hebben. 5.880 miljard om precies te zijn:
“De inkomsten van de Gemeente Amsterdam worden voor 2014 begroot op € 5.880 miljard. Zie ook de website.
Ter vergelijking: vorig jaar schatte men de inkomsten in op 6.009 miljoen euro. Het bedrag van 5.880 miljard staat niet één, maar meerdere keren op de site te lezen. Een flinke winst dus? Kan Amsterdam voor ons allemaal de staatsschuld gaan aflossen volgend jaar? Of toch weer een rekenfoutje met komma’s, punten, nullen, miljoenen en miljarden?

Weblog Sargasso ontdekte de melding op de gemeentesite, en het lijkt helaas toch te gaan om een fout. Bij de berekening van de gemeente, waar ook weer regelmatig miljoenen en miljarden door elkaar worden gehaald (“2.974 miljard aan Algemene dekkingsmiddelen

Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
De heer dr. R.H.A. Plasterk
Postbus 20011
2500 EA DEN HAAG

Almere, 1 oktober 2013

Geachte minister Plasterk,

Uiteraard spreek ik u, mijnheer Plasterk, in het vervolg van deze zienswijze niet persoonlijk aan. Toch wil ik aan het begin van deze zienswijze één feit van u persoonlijk aanhalen. Ik verwijs naar uw column in de Volkskrant van februari 2007, toen u nog geen ministeriële verantwoordelijkheid droeg voor het Binnenlands Bestuur en niet de huidige stellingname van het kabinet moest verdedigen. Ik ben het namelijk met u eens, wat u in dat artikel schrijft. Ik ben ook voorstander van de menselijke maat.

Betreft: Zienswijze Voorontwerp Noordvleugelprovincie

Geachte minister,

Een complete visie op de bestuurlijke structuur in ons land

Praten over (alleen) structuren heeft vaker geleid tot ongeleide besluitvorming. Professor Alfred Chandler heeft het adagium “Structure follows Strategy

We leven sinds 1995 en zeker sinds 2001 op veel te grote voet. Hypotheken werden verhoogd om grote boten te kopen, dure vakanties en grote consumptieve uitgaven te betalen. De regeringen in die jaren stimuleerden dit enorm, want ze wilden economische groei. Vanuit de VS werd dit nog eens ondersteund door de rente te verlagen. Geld lenen ging steeds minder kosten en schulden maken werd steeds leuker. Huizenprijzen rezen de pan uit, de tijdschriften groeiden als paddenstoelen uit de grond en elk tijdschrift suggereerde dat het de normaalste zaak was, dat je eens in de vijf jaar je huis, keuken etc. opnieuw inricht. Je was een loser als je niet vier keer per jaar naar de Maladiven of Seychellen ging. Tegelijkertijd vonden corporatiedirecteuren en bankmanagers dat zij miljoenen moesten verdienen, omdat zij uniek waren en zoveel voor de economie deden. Voetballers gingen zelfs miljoenen per maand verdienen en televisiesterren werden het voorbeeld voor de lager opgeleiden, zowel in uitgavenpatroon als in voorkomen tot aan botoxlippen, die zelfs tot in het kabinet zijn doorgedrongen. Er gold nog maar één norm en dat was: toon je succes en draag dat uit.
Daarnaast werden de aardgasbaten (€ 14 mrd) slechts deels uitgegeven aan verbetering van de infrstructuur en helaas ook aan de steeds ruimer wordende sociale voorzieningen. Zielig zijn betekende dat je aandacht kreeg en je had rechten op van alles. Je moest als klant behandeld worden. Hier kwamen allerlei malafide mensen op af en de controle op alle overheidsuitgaven schoot en schiet schromelijk tekort. Thans is de lekkage van de Rijksuitgaven vele keren groter dan het jaarlijkse tekort op de begroting. Een schatting levert op, dat 15 tot 20% van de rijksuitgaven (totaal € 261 mrd) weglekt door inefficiëntie, fouten en oplichting. Dat is drie maal het tekort (€ 16 mrd komend jaar) van de overheid nu.
Door de extreem lage rente betaalt de overheid nog slechts € 9 mrd aan rentelasten op een staatsschuld van een kleine € 450 mrd. Dat betekent dat de Staat 2% rente gemiddeld betaalt. Dus de Staat is gebaat bij het laag houden van de rente en het hoog houden van de inflatie en daar helpt een BTW verhoging van 19 naar 21% (in 2012)goed bij. Schulden worden minder waard, helaas bezittingen van de burgers ook. En ondanks al deze positieve factoren lukt het de overheid niet de staatsschuld en de problemen bij de banken te beteugelen. (wordt vervolgd)

Het is opvallend, dat er in Flevoland helemaal geen discussie op gang komt over de samenvoeging van Flevoland, Noord Holland en Utrecht. Interesseert het de bevolking niet, vinden zij het OK of verwachten ze dat hun mening er toch niet toe doet?
Op 28 februari wil minister Plasterk al met een voorstel komen. Voor die tijd is er geen ruimte om nog een brede discussie op te zetten. In de provincie Utrecht bestaat er grote weerstand tegen zo’n grote provincie, waarin de zeggenschap van de kleinere onderdelen zal ondersneeuwen bij de macht van de Noord Hollandse politici.
Er wordt nu alleen gesproken over de structuur, maar niemand heeft het over de inhoud. Waartoe is een superprovincie wel in staat, waar een kleine provincie niet toe in staat is. De afstand tot de burger wordt groter, de ambtenaren hebben steeds minder betrokkenheid bij het gebied (van Texel tot Veenendaal) en de inefficiëntie neemt steeds grotere vormen aan. De Rijksuniversiteit Groningen heeft hier een onderzoek naar verricht en duidelijk is dat schaalvergroting absoluut niet tot betere dienstverlening en lagere kosten leidt.
Dat is de reden, dat ik een discussie wil voeren, maar ik vind het een taak van de overheid deze discussie op gang te brengen. NoFUN? (Flevoland, Utrecht, Noord Holland)

Elke keer weer horen we dat er een tekort aan arbeidskrachten zal optreden door de vergrijzing in Nederland. Het tegengestelde blijkt waar te zijn. Er wordt gevreesd dat we een werkloosheid van tegen de 10% gaan bereiken. Enerzijds komt dat natuurlijk door de economische recessie, die al enige tijd aanhoudt. Anderzijds komt dit door twee andere ontwikkelingen. Allereerst de verkoop via internet via zowel de officiële kanalen als via ‘onderlinge handel’. Ten tweede vindt het plaats door de voortrazende automatisering. We hebben voor veel processen steeds minder mensen nodig. Kijkt u eens in de haven van Rotterdam. Daar rijden allerlei wagens heen en weer, die volledig geautomatiseerd zijn. Laatst liep ik door de fabriek van een grote drankenproducent en ook daar is de logistiek ver geautomatiseerd. We hebben dus steeds minder mensen nodig voor productie en transport. Voor de inkomensverdeling zal dit ook grote gevolgen hebben. Wie nog een baan heeft, zal bereid zijn te onderhandelen over de voorwaarden, terwijl de werkgevers weten, dat er altijd voldoende potentiële kandidaten zich zullen aanbieden. Hoe dit op te lossen?

Jaren hebben we voor deze treinverbinding en het station gevochten. Nu is het dan zover dat de koningin deze lijn gaat openen. Wubbo de Raad en later mocht ik ervoor vechten om zaken op tijd rond te krijgen. Jaap Balkenende, de projectmanager van de Hanzelijn heeft een voortreffelijke prestatie geleverd en een mooi stuk werk binnen het budget afgerond. Voor alle drie de gemeenten aan de lijn zal het leven anders worden. In de toekomst zal dit de noordelijke economische ontwikkelingsas zijn. Lelystad met straks alle modaliteiten in vervoer die er bestaan. Vrachtauto, schip, vliegveld en de trein. Een verkeers en goederenknooppunt van jewelste. Voor Dronten zal dit zeker ook een economische impuls betekenen. Voor bedrijven en burgers wordt het interessant om buiten de Randstad gevestigd te zijn en toch binnen korte tijd in Amsterdam of Zwolle te kunnen komen. Buiten het station Almere Poort onderschat de gemeente Almere naar mijn mening het belang van deze spoorlijn. Almere ligt nu aan een doorgaande spoorlijn en is de poort naar de Randstad vanuit het noorden en oosten. Helaas zal ik de opening van de lijn door de koningin niet mee kunnen maken net als enkele andere oud-collega´s, die ook niet uitgenodigd zijn.

Innovatie is broodnodig voor een gezond bedrijf en voor het op een hoger niveau brengen van de economie. Een bedrijf als Philips kwam er achter dat innovaties vaak niet verder kwamen, doordat er veel tegenwerking binnen het eigen bedrijf ontstond. De reden was dat de innovatieve produkten vaak in concurrentie traden met produkten die al door het bedrijf verkocht werden. Intern ontstond er dan een concurrentiestrijd en werd er geen geld meer vrijgemaakt voor de innovatieve produkten. Men zocht een oplossing door veel innovatieve ontwikkelingen buiten het bedrijf te brengen, zodat men ongestoord aan de nieuwe techniek of het nieuwe produkt kan werken. Dus er werden kleine BV’s opgericht, waar de ‘uitvinders’ alle ruimte kregen om aan hun innovaties te werken. Hetzelfde geldt voor duurzame energie. De oliemaatschappijen verdienen veel te gemakkelijk hun geld met fossiele brandstoffen en hebben dus geen enkele behoefte aan nieuwe energievormen.
Kijk ook naar het boek “Beyond businesses…” van John Browne, de vroegere baas van BP. Hij stelt als hij het over duurzame energie heeft, dat de gevestigde industrie de opmars ervan zal proberen te frustreren. Verder stelt hij, als hij het over de inzet van regeringsleiders om concessies los te krijgen heeft: “het hoort er allemaal bij in deze industrie, die als weinig andere vertrengeld is met politieke belangen.” Wikileaks documenten bevestigen dit in de verhouding die Shell heeft met Nigeria. Het is ook in Nederland te zien, als je kijkt naar het aantal parlementariërs, die bij een oliemaatschappij of daaraan gerelateerde industrie hebben gewerkt. Dat zijn er nogal wat.

“De VVD begint een onderzoek naar de vraag wat er in de partij is misgegaan na de presentatie van het regeerakkoord van het kabinet-Rutte II. Partijvoorzitter Benk Korthals vindt dat zijn partij zich heeft vergist in de vraag hoe en op welk moment de negatieve koopkrachteffecten aan de achterban moesten worden uitgelegd.” Korthals zei dit in het radioprogramma Met Het Oog op Morgen.

Ik denk dat dit slechts een deel van de vraagstelling is. Het probleem manifesteerde zich al voor het moment van publicatie. Hoe is het mogelijk dat pas na publicatie de ‘checks and balances’ binnen de partij (en daarbuiten) gaan werken. Tijdens het onderhandelingsproces waren namelijk onvoldoende ‘checks and balances’ ingebouwd. Stef Blok als financieel onderhandelaar was de enige, die op dit punt zijn inbreng had. Geen andere leden van de VVD fractie waren betrokken en geen andere kritische massa was er. Zelfs Edith Schippers, de vorige keer nog mede-onderhandelaar van de VVD voor het Kabinet Rutte I, was niet op de hoogte. Met enige irritatie moest zij voor de camera erkennen, dat ook zij pas op de ochtend van de fractievergadering van de plannen hoorde. Dus ook de minister van o.a. Volksgezondheid wist niets over een inkomensafhankelijke zorgpremie. De uiteindelijke conclusie zal waarschijnlijk overeenkomsten vertonen met de conclusies over Balkenende’s einde. Hij had nog een te kleine kring mensen om zich heen. Deze kleine kring mist voldoende kritisch vermogen.
In de crisissituatie is er niet tot slecht gecommuniceerd en heeft men problemen ontkend, dit kwam ongeloofwaardig over. Een les voor de toekomst om na te gaan hoe er in de toekomst met communicatie in twee richtingen (ontvangen en zenden) omgegaan moet worden.

Gelukkig hebben we ervaren dat binnen en buiten de VVD dat kritisch vermogen wel aanwezig was. De maatregel over de inkomensafhankelijke zorgpremie is met veel kritiek overladen. Het vertrouwen in de VVD (inclusief de nieuwe fractieleider Halbe Zijlstra) is wel blijven bestaan , het vertrouwen in de onderhandelaars Blok en Rutte heeft een knak gekregen. Rutte heeft daarvoor zijn excuses aangeboden, nu is het afwachten hoe voor de toekomst deze fout structureel kan worden vermeden. Rutte en Blok hebben nu een moeilijke weg te gaan om dat persoonlijk vertrouwen terug te winnen.

Twee jaar geleden sprak Mark Rutte nog een gezelschap toe en had het over een akkoord, waarbij rechts Nederland zijn vingers kon aflikken. Daar voegde hij aan toe, dat als links aan de macht zou komen wij inkomensafhankelijke krentenbollen zouden krijgen. In liberale termen het ergste wat er kan gebeuren, dat er niet via de belastingen inkomensherverdeling plaatsvindt maar via producten en diensten. Een basispunt voor alle VVD onderhandelaars om hier dus nooit aan te beginnen. Wat schetst onze verbazing: de partijleider (en Stef Blok) laat dit principe los. Zoiets roept natuurlijk stevige gevoelens op bij de achterban. Dit punt moet uit het regeerakkoord. Enige nivellering om de lasten te verdelen kan iedereen accepteren. De sterke schouders kunnen nu eenmaal wat meer lasten dragen.
Helaas is dit regeerakkoord niet zozeer gericht op bezuinigen, maar veel sterker op lastenverzwaring. Ik vraag mij af of er geen mogelijkheden zijn om meer te bezuinigen in plaats van de lasten voor de burgers te verzwaren. Daarmee blijft de koopkracht behouden en zal de economie sneller kunnen herstellen.