Het reddingsplan van de IJsselmeerziekenhuizen doet de discussies hoog oplaaien. Ligt hier een taak voor de provincie. Het antwoord hierop is kort en bondig: “neen”. Het Rijk en de zorgverzekeraar zijn namelijk verantwoordelijk voor de ziekenhuiszorg.
Als ik de vraag anders formuleer en vraag of de provincie maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt voor de voorzieningen in onze provincie, dan zal het antwoord duidelijk “ja” zijn. Betekent dit dan ook dat de provincie daadwerkelijk moet meebetalen aan een reddingsplan voor het ziekenhuis? Het antwoord kan wederom met dezelfde argumentatie als hierboven neigen naar: “neen”.
In het Hoofdlijnenakkoord van het college van GS staat echter wel een duidelijke doelstelling verwoord. Daarin staat dat wij ons in deze periode zullen inspannen om het voorzieningenniveau in onze provincie sterk te laten groeien. Bij faillissement zal het tegengestelde bereikt worden.
Wij staan voor twee opties: de zogenaamde koude start of de warme start. Doorstarten na een faillissement noemen we een koude start. Bij een faillissement komt de regie over de voortzetting van de ziekenhuisactiviteiten volledig bij de overnemende partij. Deze beslist dan zelf welk voorzieningenniveau er over blijft. Voordeel is wel dat er met de verliezen uit het verleden geen rekening meer hoeft te worden gehouden.
Doorstarten met instandhouding van het huidige ziekenhuis noemen we een warme start. Het grootste deel van de banen blijft bestaan en de zorg blijft in stand. Wel moeten zodanige organisatorische en financiële besluiten worden genomen, dat de ellende van het verleden voorbij is en dat de medische zorg op een hoog niveau blijft of komt. Bij deze optie wordt de zorg in Dronten, Urk en Emmeloord via poliklinieken uitgebreid. En misschien wel het belangrijkste, het ziekenhuis hoeft niet een paar weken tot maanden dicht, met als consequentie dat mensen in die periode vele kilometers extra vervoerd moeten worden (medische risico’s) en bezoekers grote afstanden moeten afleggen en medisch personeel overstapt naar andere ziekenhuizen.
Al met al een keuze, die niet makkelijk is. Een bijdrage van € 2 mln werd ons (naast de tientallen miljoenen van anderen) gevraagd voor deze warme doorstart. Tja, wat doe je dan. Het is niet je taak, maar je weet dat de risico’s van een koude start als meest extreme kan betekenen: helemaal geen ziekenhuis meer in Lelystad en NOP en vele mensen werkloos. Ook in die situatie zullen er extra lasten komen voor de provincie. Bijvoorbeeld omdat we moeten bijdragen aan extra ambulances, extra openbaar vervoer etc.
Politiek betekent vaak, dat je moet kiezen tussen appels en peren. Kort door de bocht is er voor elk besluit iets te zeggen. GS kiest uiteindelijk voor de optie, waar de zorg blijft bestaan en zelfs op een aantal onderdelen wordt uitgebreid en verbeterd. Veel onzekerheden blijven ons omringen, alles is nog niet ‘uitonderhandeld’, maar je moet wel een besluit nemen! Geen besluit betekent hetzelfde als nee zeggen. Alle knopen tellend, stellen wij uiteindelijk de Staten voor ja te zeggen tegen steun voor een warme doorstart.
