Om kwart over acht belt de manager van het Renaissance Hotel mij om zijn excuses aan te bieden aan een vaste klant. Het zal nooit meer gebeuren. Ik spoed mij onder de douche en verlaat het Holiday Inn hotel om mijn koffer naar het Renaissance te brengen, waar men inmiddels een grote kamer voor mij heeft klaargemaakt. Jammer dat ik van die mooie kamer niet kan genieten, want ik ben de hele dag onderweg en aan het werk. Eerst bespreek ik nog een aantal zaken met het secretariaat van de ECOS Commissie van het CvdR. Dan bespreken we de briefing voor de vergadering van volgende week vrijdag. Daarna heb ik fractievergadering van de ALDE fractie. Daar nemen we afscheid van Fons Hertog, die vond dat hij afscheid moest nemen als burgemeester van de gemeenteraad van Haarlemmermeer door de gebeurtenissen rond de Schiphol brand.
Ivo Opstelten is de voorzitter van de fractie. Het voorzitterschap gaat hem nu duidelijk beter af dan de eerste keer, toen zat hij te klungelen met zijn koptelefoon en de vele talen die er worden gesproken.
Ik kan niet bij de voorbereiding zijn van de Nederlandse delegatie. Ik eet snel wat om op tijd bij het forum te zijn, waar ik aan deelneem. De titel van the round table is ‘Understanding global players’ needs for making European Regions more attractive’. Daar zit ik met de bestuursleden van Siemens, British Telecom, General Electric, PGA Group en anderen. Tussen deze multinationals zal ik de belangen van de SME’s (small and medium enterprises) verdedigen en aangeven dat de regionale economie vaak sterker afhankelijk is van de MKB bedrijven, dan van de multinationals. Het blijkt al snel dat deze mensen echte wereld spelers zijn. Zij kijken wat de beste spreiding van hun bedrijfsactiviteiten over deze aardbol is. Daarbij kan de ene keer de beschikbaarheid van goedkoop personeel bepalend zijn, de andere keer blijkt juist de nabijheid van een high performing markt belangrijk en de volgende keer juist weer een universiteit. Allemaal drijfveren om een stukje van je bedrijf te vestigen. Na het gesprek dat ruim twee uur duurt, ga ik naar de plenaire vergadering van het Comité van de Regio’s. Altijd een ontmoetingspunt van internationale en nationale collega’s. Een enorme uitwisseling van ideeën, best practices en do-not’s (slechte ervaringen, die je ook moet weten omdat je dan niet in dezelfde val trapt als je voorganger). We staan aan het begin van wetgevingstrajecten van de EU en daar zijn we snel van op de hoogte. We kunnen hierop in een vroegtijdig stadium inspelen, maar de Tweede Kamer vindt het niet nodig om van onze kennis gebruik te maken. Kennelijk denken die nog invloed te kunnen uitoefenen als de wet er al is. Nou daar hebben we ervaring mee opgedaan. Om acht uur ga ik met mijn drie collega’s uit de Randstad wat eten en bespreken wij een aantal actuele zaken. Gelukkig wordt het ook nog even gezellig. Eindelijk kan ik mijn mooie slaapkamer in het hotel zien en doe dan ook weer zo snel als mogelijk mijn ogen dicht en slaap wat onrustig.