PRETPARK NEDERLAND

Dit weekend barst het in ons land van de festivals en gratis toegankelijke festiviteiten. Amsterdam beet de spits af met Sail. Afgelopen donderdag was het druk op de wegen om Amsterdam en het verkeersknooppunt Watergraafsmeer zorgde voor meer dan twee uur oponthoud. Rotterdam heeft de Bavaria straatraces, daar komen ook nog eens honderdduizenden verbrand rubber inhaleren. In Flevoland hebben we Zand, op het Muiderzand, we hebben Lowlands, waar elk jaar bijna 60.000 veelal jongeren feestvieren. Dan in de schaduw van deze grote festivals hebben we Uitgast in het Natuurpark Lelystad. Ondanks al deze veelal gratis activiteiten hoor ik elk kwartier de sirenes van politie en hulpdiensten gillen. Wat mij opvalt is dat bij al deze evenementen weinig tot geen allochtone Nederlanders aanwezig zijn. Je vraagt je af waarom zij daar niet op af komen. Ook deze bijeenkomsten zouden ervoor moeten zorgen dat we verbroederen en samen dingen beleven. De scheiding in de maatschappij is zo groot en de wil om samen dingen te doen is niet aanwezig. Dat we samen in één land leven en samen dit land opbouwen lijkt zo langzamerhand een illusie, ieder trekt zich in zijn eigen kringetje terug. Veel nieuwkomers doen niet mee aan wat Nederland te bieden heeft en ik ben bang dat op deze manier die scheiding alleen maar groter wordt.