Dit is de samenlevingsvorm, waarbij beide organismen beter worden van elkaars aanwezigheid.
Houdt u deze zin even vast. Op Wall Street zijn betogers, die zich afzetten tegen de bankiers en beleggers, die alleen maar voor zichzelf gaan. Alles en iedereen mag omvallen, zolang zij er maar beter van worden. De betogers hebben de opvatting, dat het maar eens afgelopen moet zijn met deze zelfzuchtigheid of ook aan te duiden als egoïsme. In het Westen lijkt het einde van het ongebreidelde kapitalisme in aantocht, mede door de zelfzuchtige houding van veel leidingevenden in ondernemingen. Ik zeg bewust geen “ondernemers”, want deze mensen hebben niet een eigen bedrijf, maar hebben macht bereikt via het bedrijf waar zij zijn opgeklommen. Dit hoeft niet alleen te gebeuren door hun geweldige prestaties, maar kan ook door het -soms scrupuleus – nastreven van een eigen carrière.
In navolging van deze topmanagers zien wij bedrijven deze houding ook aannemen. Om een voorbeeld te noemen. Grote supermarktconcerns laten geen ruimte meer voor kleinere gespecialiseerde winkels in hun omgeving. Eerst komt de groente-afdeling, daarna de vleeswaren en het vlees (exit slager), dan komt de drankenafdeling (exit wijnhandelaar en slijter), dan gaan ze ook non-food artikelen verkopen en als dat nog niet voldoende is, worden kleding, tv’s en vele andere artikelen aangeboden. De Halal winkels worden het volgende slachtoffer. De burgers klagen dat gezellig winkelen niet meer mogelijk is, omdat de kleine winkeltjes met service verdwijnen. Een goede wijze van samenleven tussen grote concerns en kleine ondernemers wordt vergeten door de “schrokops”. Uiteindelijk worden de grote supermarkten er ook niet beter van en zullen zij het einde van hun levenscyclus sneller zien naderen, dan iedereen zich had voorgesteld.
Een symbiotische samenleving, waarvan iedereen beter wordt, is al lang uit het oog verloren. Niet alleen door de grote bedrijven, niet alleen door de egocentrische topmanagers (bonussen) en maar ook door de profiteurs en oplichters in deze maatschappij, die bewust aan de zijkant staan en zich laten onderhouden door of ten koste van de samenleving. Door mutualisme als uitgangspunt toe te passen hoeven we niet allemaal gelijk te worden, we kunnen wel zodanig bijdragen aan de samenleving, dat we er allemaal beter van worden. (wordt vervolgd)
