Met de interne markt wordt bedoeld de steeds vrijer wordende markt voor goederen en diensten binnen de EU, vanuit elk land in de EU kun je je producten in andere landen van de EU verkopen. We zijn nog lang niet zover, want alleen al opleidingen, diploma’s en richtlijnen verschillen nog steeds sterk per land, maar we streven er uiteindelijk wel naar. Dat geeft kansen maar kent ook vele bedreigingen. Daarover zat ik vrijdagmiddag in Brussel een conferentie voor met deelnemers uit de Europese landen.
Zowel vanuit levensbeschouwelijke zijde als vanuit vakbond, MKB bedrijven en de EC waren er vertegenwoordigers aanwezig. Is die vrije markt er nu aleen om het kapitalischtische systeem beter te laten functioneren en de sociale garanties af te bouwen? Of levert de vrije markt ons een prikkel om dingen beter te doen conform de doelstellingen van de EU, zoals meer innovatie, meer duurzaamheid en concurrerender bedrijven en grotere sociale samenhang (cohesie). Vaak werd er in de discussie niet naar Europa gekeken, maar juist naar de landen buiten Europa, die goederen en diensten aanbieden, waarbij deze landen zich absoluut niet houden aan de sociale en ethische regels, die wij in Europa kennen en ons dan “wegconcurreren”. Naar mijn idee moeten we dan zorgen, dat in die landen de omstandigheden hetzelfde worden (“level playing field” wordt dat genoemd) als bij ons. Dat kun je aleen maar afdwingen door de grenzen te sluiten voor producten die met kinderarbeid etc. gemaakt zijn. Ik verwijs u naar mijn dagboek van 15 oktober over de film China Blue en de slavenarbeid die daar wordt gefilmd.
De conclusie van ons was, dat we er veel aan moeten blijven doen om aan een goede verdeling van onze welvaart te werken. En vaak gaat het niet om de welvaart, maar om de tevredenheid van mensen, want zij zullen zelf hun omstandigheden moeten toetsen aan hun ambitieniveau. Maar aan een zekere vorm van bescherming voor de zwakkeren in de samenleving moeten we hard blijven werken.
Om half zes vertrokken we naar Nederland en precies vijf minuten voor aanvang kwam ik in Naarden-Vesting in de Grote Kerk binnen om het kerstconcert bij te wonen. Toen we daar om kwart voor elf weggingen, was ik helemaal uitgepierd en voelde dat ik een zware week achter de rug had. Voor mijn andere werk van vrijdag verwijs ik naar het artikel hieronder.
