BETUTTELEND

Na 112 dagen kwam premier Balkenende dan eindelijk met het door iedereen lang verwachte plan. Voor mij staat die 112 symbool voor het plan. Dat betekent dat ik direct denk aan het alarmnummer. Of anders Even Apeldoorn bellen.
Het plan is weinig concreet en we moeten weer honderd dagen wachten, voordat het kabinet met verdere uitwerking komt. Ze leggen de verantwoordelijkheid bij anderen en hun programma is nog steeds niet klaar, het is straks een jaar na de val van Balkenende zoveel en er ligt nog geen concreet plan voor de komende drie jaar van deze regering.
Kijk naar het fietsendiefstalplan. Er moeten 100.000 fietsen minder gestolen worden. Wie moet dat doen: de politie, die al gekort gaat worden en dus minder (zware) boeven kan gaan vangen. De regering doet er niets aan en legt de verantwoordelijkheid bij de korpsbeheerders en dus de politie. Dit is maar één voorbeeld, maar zo zijn er meer niet concrete plannen. Media worden via gedragscodes aan banden gelegd. Straks mag ik mijn weblog niet meer met de teksten vullen, waar ik zelf achter sta. In Egypte en vele andere landen worden bloggers in het cachot gestopt, omdat ze niet regeringsgezinde teksten opschrijven. Het wordt moeilijker om een vergunning voor feestjes te krijgen etc.
Aan de lichaamstaal van Wouter Bos zag ik grote twijfel over wat er door Balkenende werd verteld. Hij wendde zich steeds af en stond naast zijn katheder in plaats van erachter. Eigenlijk wilde hij er niets mee te maken hebben, maar ja, hij zit in het schuitje. Ik vraag mij af of hij ook hier al de grip op verloren heeft, want waar moet hij nu tevreden mee zijn in dit moralistische geweld.